خبر ولادتش که به پیامبر گرامی اسلام (ص) رسید، به خانه ی حضرت علی و فاطمه (ع) آمد و اسماء را فرمود تا کودکش را بیاورد.اسماء او را در پارچه ای سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد،آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.
سید جوانان اهل بهشت، ریحانه ی باغ رسالت، یکی از دو گوشوارهی عرش خدا، خامس آل عبا، سرور آزادگان جهان، حضرت امام حسین(ع) در سوم شعبانِ سال چهارم هجری در مدینهی منوره به دنیا آمد. ابوعبداللَّه، کنیه و سید شباب اهل الجنه، سبط النبی، مبارک و سیدالشهدا از القاب آن حضرت میباشند.
اخبار و احادیث گوناگون در فضایل و مناقب آن بزرگوار از شیعه و سنی فوق تواتر است. نام آن حضرت، زینت بخشِ تاریخ انسانیت و قیام او سرخط و الگوی قیامها و نهضتهای جهان است. آموزشگاه فداکاری را او یگانه آموزگار است و دانشگاه شهامت و شهادت را او یکتا استاد. پیامبر اکرم دربارهی نوادهی گرامی خویش فرموده است:حسین را در دلهای مؤمنان، محبتی ژرف و پنهان است و او دری از درهای بهشت میباشد. سوگند به آن که جانم به دست اوست که حسین در آسمانها، بیش از روی زمین به عظمت یاد میشود و او زیور آسمان و زمین است.